Freakonomics by Steven D. Levitt and Stephen J. Dubner

I’ve been away from reviewing books for a while because I have no idea which books are going to review next. Well, I do not finish reading any book recently, so I need to pick the book that I read long time ago. Ristr8to is the example.

Normally, I’d like to review in Thai. The main reason is because it’s Thai books and I think I can explain more in Thai than English. Well, I’m not that good in English! 😉 But, as this book is written in English, so it’s a good chance for me to review in English. Hope I can make it.

This is one of many books that I try to practise my English skill in reading (there’s still so many books waiting on shelf because it’s time consuming task, one English book may take about 2 months to finish!!). I know this book from the Thai version’s. It’s so interesting book to read but I prefer English version because sometimes the feeling or mood of the author may be lost in translation. 🙂

Freakonomics is about using economics to explain the hidden side of the things or situations that occur in the society, especially, in the US. Sometimes we don’t know that one situation can lead to one particular result that we never expect. And, most of the them are so cool. In the beginning of each chapter, the authors start with questions. And, each question is so weird and interesting, it will make you even want to read it. It can be the question like, what do schoolteachers and sumo wrestlers have in common?, what makes a perfect parent?, and why do drug dealers still live with their mom?

Want to know the answer? You can guess but you can’t expect the answer! Well, there’s still more interesting issues waiting for you to explore. For me, I think economics is really amazing. You will feel the same if you read this book. 😉

Ristr8to Story โดย อานนท์ ธิติประเสริฐ

นึกย้อนไปเมื่อช่วงปลายปีที่แล้ว ได้มีโอกาสไปเยือนเชียงใหม่ เยือนอากาศหนาวๆ ที่คนใต้อย่างเราไม่คุ้น (คุ้นแต่ฝน) ก็ทราบกิตติศัพท์ว่าเมืองเชียงใหม่นั้นมีแต่ cafe’ เพราะก่อนหน้านี้น่าจะสองสามปีที่แล้ว ก็เคยมาขี่มอเตอร์ไซค์ชิมกาแฟร้านนู้นร้านนี้อยู่ จำได้ว่าวันนึงลองไป 5 แก้ว ทรมานมากแต่ก็ฮาดี มีโอกาสเยือนเชียงใหม่อีกครั้ง จึงขอลองชิมกาแฟอีกครั้ง แต่ขอเลือกเฟ้นร้านที่ดีๆ แบบบรรยากาศโอเค คุ้มค่าต่อการบินมาชิมสักหน่อย ><

RISTR8TO เป็นร้านดังในย่านถนนนิมมานฯ ดูจากรีวิวในอินเตอร์เน็ตนี่แหละ จำได้ว่าที่เคยมาเชียงใหม่ครั้งก่อนๆ ก็ยังไม่เคยได้ยินชื่อร้านนี้เลย การที่เป็นร้านใหม่ แล้วดังติดหูคนเชียงใหม่และนักท่องเที่ยว ก็น่าจะเป็นร้านที่ไม่ธรรมดาแน่ๆ แวบแรกที่เห็นร้านนี้ ก็รู้สึกเหมือนอยู่ต่างประเทศนะ มีแต่ฝรั่ง เมนูที่เปิดก็แอบงง คือมันเจ๋งนะ แต่ต้องอ่านทำความเข้าใจนิดนึง ที่สำคัญเค้าก็เน้นกาแฟร้อนอีก ไอเราตอนนั้นก็ไม่ได้กินกาแฟจ๋า ชอบกาแฟใส่นม ใส่น้ำตาล ก็เลยรู้สึกเกร็ง สุดท้ายพอได้ชิมกาแฟที่อยู่ตรงหน้า ขอบอกเลยว่ามันยอดมาก อร่อยแบบไม่ต้องใส่น้ำตาลใส่น้ำแข็ง อย่างที่เราคุ้นเคยเลย (เอาจริงๆเค้าก็กินกาแฟกันแบบนี้อ่ะนะ)

เล่านอกเรื่องมานานค่ะ คือจะบอกว่าประทับใจร้านนี้มาก ขอไล่ไปตั้งแต่การตกแต่งร้าน มี story มากมาย การ serve แก้วกาแฟ ฐานรองแก้ว latte art มันดูดีไปหมด และที่สำคัญ รสชาติกาแฟที่เข้มข้น แต่นุ่มละมุนลิ้น อุณหภูมิพอเหมาะ คือ perfect อ่ะค่ะ 🙂

หลังจากกลับบ้านเราก็เลยลองไปศึกษาประวัติร้านนี้ดู ก็เลยรู้ว่าไม่ธรรมดานี่นา ยิ่งได้อ่านหนังสือเล่มนี้เข้าอีก ยิ่งรู้เรื่องราวเบื้องลึกเบื้องหลัง ก่อนที่พี่ต๋องจะมาประสบความสำเร็จในวันนี้ได้ ก็ต้องผ่านอุปสรรคมาร้อยแปดพันเก้า คือพี่เค้าสุดยอดจริงๆค่ะ

หนังสือเล่มนี้ จึงเป็นทั้งการบอกเล่าประวัติของพี่ต๋อง เจ้าของร้าน Ristr8to ก่อนที่จะมาเป็นร้านนี้ และยังสอดแทรกแนวคิดดีๆ ในเรื่องการทำงาน การสู้ขีวิต ผ่านประสบการณ์ของพี่ต๋องอีกด้วย (ว่าแล้วก็อยากกินกาแฟพี่ต๋องอีกจัง) อ่านแล้วรู้สึกดี กำลังใจมาค่ะ 😉

ตรีแล้วไปไหน โดย มาลี

รู้จักหนังสือเล่มนี้ตอนที่เป็นหนังสือแนะนำค่ะ ด้วยชื่อหนังสือที่ดูเหมือนหนังสือแนวเร้นลับ เลยทำให้ต้องลองเปิดดู แค่คำนำก็ได้ แต่ปรากฎว่ามันฮามากๆ มีอยู่ประโยคนึงที่มีเพื่อนถามว่าทำไมมาลี (ผู้เขียน) ถึงดูลั้นลาจัง ไม่เรียนบ้างเหรอ ซึ่งผู้เขียนก็ตอบกลับไปว่า เรียนย่ะ แค่ไม่ได้อัพเฟสถ่ายรูปตอนเรียนเท่านั้นเอง! ชอบมากค่ะ ดิชั้นตัดสินใจซื้อมาครอบครองทันที! 😉

ภาพรวมของหนังสือเล่มนี้ เป็นเรื่องราวของผู้หญิงคนหนึ่งที่เดินทางไปเรียนต่อที่ประเทศอังกฤษแบบรวดเดียวปริญญาโทและเอก มีเรื่องราวมากมายทั้งแสบทั้งคัน ทั้งเศร้าทั้งสนุก คือครบรส แต่จริงๆแล้วจุดประสงค์ของผู้เขียนนั้นต้องการให้หนังสือเล่มนี้ เป็นเสมือนคู่มือแนะนำคนที่กำลังไปศึกษาต่อต่างประเทศ หรือคนที่กำลังคิดว่า จบปริญญาตรีแล้วจะไปไหนดี ต้องเตรียมตัวอย่างไรบ้าง คือผู้เขียนให้คำนิยามหนังสือเล่มนี้ว่า ‘คู่มือนักเรียนระดับบัณฑิตศึกษาในต่างแดนฉบับมาลี เรียนเกือบดี แต่ชีวีร่าเริง’ แค่ฟังนิยามก็รู้สึกว่าหนังสือเล่มนี้ไม่ธรรมดาแน่ๆ คือต้องฮามากๆ 😀

พอได้หนังสือเล่มนี้มาเป็นเจ้าของ ปรากฎว่าดิชั้นอ่านแบบวางไม่ลงค่ะ อ่านไปหัวเราะไป คือคุณเพื่อนต้องหันมามองแล้วหวั่นใจ ว่าชีเป็นอะไรไป เพื่อนอยู่ด้วยแต่ไม่คุยกับเพื่อน ก้มหน้าก้มตาอ่านท่าเดียว เวลาอ่านหนังสือที่เราชอบมากๆ ก็ทำให้กลายเป็นคนที่โดนสังคมรังเกียจได้เหมือนกันนะ คือมัวแต่อ่านไม่คุยกับเพื่อนเลย ฮาๆ

Everyday Story โดย วงศ์ทนง ชัยณรงค์สิงห์

เป็นความบังเอิญที่เราได้มีโอกาสไปงานหนังสือช่วงเดือนตุลาคมที่ผ่านมา ก็เพราะต้องขึ้นไปต่อเครื่องไปญี่ปุ่นนั่นแหละ เดินไปเดินมาก็ได้หนังสือมาประมานลังนึง (เท่านั้นเอง) คือตอนนี้มีหนังสือต่อคิวให้อ่านและรีวิวมากมายก่ายกองค่ะ เอาจริงๆที่ซื้อมาก่อนหน้านี้ก็เยอะแล้วนะ ไม่รู้ว่าเมื่อไหร่จะอ่านจบ แหะๆ

เล่มนี้เป็นหนึ่งในหลายๆเล่มที่ได้มาจากบู้ท aday ค่ะ เป็นงานเขียนเล่มแรกของพี่โหน่ง-วงศ์ทนง ที่ตัวเองซื้อ (จริงๆพี่เค้าออกมาหลายเล่มแล้วอ่ะนะ) เราก็ตามทวีตพี่เค้ามาสักพักแล้วแต่ยังไม่เคยอ่านผลงานของพี่เค้าเลย ว่าแล้วก็ได้ฤกษ์ลองอ่านดู เล่มเล็กๆ พกพาสะดวก แบ่งเนื้อหาทีละบทๆสั้น อ่านง่ายดีค่ะ

พี่โหน่งบอกเล่าเรื่องราวของตัวเองในช่วงชีวิตที่ผ่านมา เรื่องสุข เรื่องทุกข์ เรื่องสมัยเด็กๆ หรือเรื่องในสมัยนี้ แตกต่างกันออกไป อ่านแล้วทำให้ยิ้มออกมาแบบไม่รู้ตัว จริงๆแล้วพี่โหน่งบอกว่า ชีวิตเราเริ่มต้นทุกวันตั้งแต่ลืมตา แล้วมันก็แตกต่างกันออกไปในแต่ละคน การใช้ชีวิตให้คุ้มค่าก็มีความสำคัญ แต่สิ่งสำคัญที่สุดอยู่ที่ว่าเราได้เรียนรู้อะไรจากมัน มากกว่า

เพราะทุกวันคือชีวิต และชีวิตคือทุกวัน 🙂

โตเกียวไม่มีขา โดย นิ้วกลม

ดีใจสุดๆ เมื่อมองเห็นหนังสือเล่มเก่าๆเล่มหนึ่ง แอบซ่อนอยู่ใน shelf ของร้านกาแฟที่ไปบ่อยๆ และที่สำคัญ ร้านนั้นเป็นร้านเพื่อนเราเอง พอสบโอกาสคุณเพื่อนผละจากการชงกาแฟ เดินเข้ามาทักทายเรา ไม่พลาดที่จะขอยืมหนังสือเล่มนี้มาอ่านให้ได้ ทำไมน่ะเหรอ คือมันหายากจริงๆ แบบเค้าไม่ผลิตแล้วน่ะ พอเจอนี้ถึงกับอุทานเบาๆด้วยความดีใจ อิอิ สุดท้ายก็ได้ขอยืมคุณเพื่อนมาอ่าน ขอบคุณจริงๆจากใจ 🙂

จริงๆไม่ได้รู้กิตติศัพท์ใดๆของหนังสือเล่มนี้ จำได้ว่าตอนอ่านหนังสือนิ้วกลมมาจนจบ เค้าก็จะมีการเขียนรวบรวมผลงานทั้งหมด ‘โตเกียวไม่มีขา’ เป็นหนึ่งในนั้น แต่พอได้อ่านจนจบ จึงพบว่า นี่เป็นหนังสือเล่มแรกของนิ้วกลม! ฮาๆ เป็นแฟนคลับภาษาอะไร ไม่รู้เรื่องนักเขียนที่ชื่นชอบเลย

นี่เป็นเรื่องราวของนิ้วกลมที่ backpack ไปเที่ยวโตเกียวกับเพื่อนสองคน 9 วัน ด้วยงบประมานแค่ 12,000 บาท รวมตั๋วเครื่องบินอีก 18,000 บาท (ค่าตั๋วนี่แพงเอาเรื่องเพราะสมัยนั้นยังไม่มีเครื่องบิน low cost) ด้วยงบประมานแค่นั้น เป็นไปไม่ได้ที่ได้อยู่ดีกินดี สิ่งที่กระชากอารมณ์คือ นิ้วกลมกับเพื่อนต้องนอนข้างถนน! จริงๆตัวเราก็ชอบแบบ advanture ชอบ backpacker แต่นอนข้างถนนนี้ดิชั้นต้องขอบายนะคะ อย่างไรก็ตาม การนอนข้างถนนของนิ้วกลมก็ไม่ได้เลวร้ายมาก เพราะมีเพื่อนนอนเยอะ มีห้องน้ำอยู่ทุกสถานีรถไฟ และมีน้ำดื่มฟรีให้กินตลอดทริป (แต่ก็ยังไม่อยากลองนะ) การเที่ยวแบบนิ้วกลมครั้งนี้มีเสน่ห์มากๆ เพราะเค้าไม่ได้แพลนว่าจะต้องไปเจออะไร ไม่ไปสถานที่ที่เค้าไปๆกัน แต่จะไปสถานที่ที่อยากไปจริงๆเท่านั้น ผลที่ออกมา คือประสบการณ์ที่ยากจะลืม ได้พูดคุยกับคนญี่ปุ่นแปลกหน้าที่ใจดีให้ที่พักบ้าง ได้เดินหลงทางเพราะลงรถไฟผิดสถานีบ้าง ได้ดูวงดนตรีและพูดคุยกับนักดนตรีในสวนสาธารณะบ้าง ได้นั่งถกปรัชญากับเจ้าของร้านอาหารร้านเหล้าบ้าง และอื่นๆอีกมากมาย เป็นต้น แน่นอนว่าไม่มีทัวร์ไหนให้ได้อย่างนี้หรอก

พออ่านจบก็รู้สึกอิจฉานิ้วกลมขึ้นมาตะงิดๆ เพราะเราเองเคยไปโตเกียวจริง แต่มีเวลาซึมซับบรรยากาศที่นั่นน้อยมาก แม้ว่าจะเป็นการ backpack ไปเหมือนกัน แต่เอาเวลาไปตะลอนถ่ายรูปที่ที่เค้าไปๆกันมากกว่า ตอนนั้นก็สนุกดีนะแต่ถ้ามีโอกาสจะไปเยือนอีกแน่นอน นอกจากประสบการณ์แปลกใหม่ที่เราได้รับ การ backpack ยังสอนให้เราโตขึ้น รับผิดชอบตัวเองได้ดีขึ้น กล้าคิดกล้าตัดสินใจด้วยตัวเอง และเรายังมีโอกาสได้ค้นพบตัวเองอีกด้วย แม้จะมีความยากลำบากบ้าง แต่มันก็เป็นรสชาติชีวิตดีนะ 🙂

Japan, A bit more

I’d like to begin the post with Thai cultures I know well. But, it will end up with comparison between Thai and Japanese cultures which I personally don’t like the comparison. I think different countries will definitely have different cultures and people. We have uniqueness in our own ways. However, what we should do is how we learn from them. These are a few things I learn from Japan. It’s totally different from what I’ve seen in my country. Some may say it’s a normal thing but for me, it’s so amazing!

Actually, we’ve heard a lot about interesting things in Japan especially the toilet. We can see the toilets in many public places like the subway stations. Moreover, it comes with the high technology to clean and to give us pleasure with automatic water injection. Some also offer sound option to make a nature sound (raining, bird singing, wind blowing, etc) while we are flushing. Vending machines is another popular topic to talk about because there are so many. I can see them almost every building. It’s not only the soft drink, coffee, and green tea which you can choose to serve hot or cold but it also has some snacks, souvenirs, toys, and alcohols. Here are some more interesting topics I’d like to share.

Trains

Japan is well-known for thier coverage railway system. There are so many types of trains designed for different routes and services. Here is some interesting things I find in Japan’s train. Priority seats are possible here. They mostly give their seats to those in need. But, it seems simple because I can see it in Singapore and Thailand, as I could remember. Yes, I see the priority seat sign but I’m not sure that it will work or not. However, ‘the car for women’ is the new thing for me. It’s nice to see all women in one car. It shows the respect for women to get more convenient in taking a train. Of course, I am one of them.

One day, I took a train as normal. The train had arrived at the track. All people got off the train but they didn’t allow the next passengers to get in. I thought they might want to clean the train as we did (in Thailand). Yes, they did. But, it’s more than that, the seats were changed their side! They automatically moved themselves from arrival to departure position. I am not sure whether you will understand my explanation or not, I only know that it’s so cool! So, the next passengers didn’t need to feel dizzy sitting against the train direction.

Next thing I love about the train here is Shinkansen. I didn’t have her experience this time but my feeling for its was the same (so cheesy). It’s fast, comfortable, and beautiful. I was so sad when traveling with Shinkansen was not in my plan. However, it still made me amazed when my train heading back to Osaka (from Kobe) was stopped for no reason. I was wondering because we hadn’t reached the station yet. If this was in Thailand, I had no surprised at all because they always did. Well, next thing I knew was the loud noise and a thing like train moving very fast in the dark beside my window pane. I immediately saw the map and realized that my railway was so close to Shinkansen railway. Now I knew, we needed to stop and let it passed first due to the safety reason. Oh, how cool it was! So privilege!

Tissue Paper

Normally, there’s so many types of tissue paper for various purposes. In Thailand, I think we don’t take it seriously. We just have a cheap one for a bad quality but save your money, and an expensive one for soft and good quality. However, I could see only one type of tissue/napkin paper for the restaurants. It’s not the soft one but more like paper for oily food. Another type of napkin is the wet one. It’s thick and soft. You need to wipe your hands with this wet napkin before having a meal.

There’s only one type of tissue paper for the restroom as well. It looks like normal tissue paper but thinner. The good thing about it is disposable method. You just need to throw it in that toilet and flush it down. This tissue paper is designed specifically for flushing purpose. No worry for garbage bin, we could save time and people for taking care of this issue.

Convenient Stores

Japan has the most 7-11 outlets in the world, not to mention Family Mart, Lawson, and so forth. As the result, you can see these stores almost every corner! It’s so good for the backpacker who wants to save money but still want to have some good meals. I knew because I always had breakfast and lunch there. Most of them are affordable and taste very good. But, what I love most about food there is the fresh coffee. It’s so good, I had it every morning while I was there. Anyway, I prefer Family Mart’s. On the top of that, you can find wide range of Japanese foods (fried, steamed, boiled, wrapped, noodle, rice, so many!), snacks, desserts, frozen foods, and fresh ingredients. I feel like the small fridges and local restaurants more than just the convenience stores.

Food is the popular item for convenience store in Thailand as well. It is accounted around 60-70% of all items sold. Right now we can pay bills, buy flight ticket, and do many services like the one stop service. Well, we have fresh coffee as well in 7-11 and I like it because it’s pretty cheap and it tastes quite good (I’m now drinking it while I’m typing this post!). But, You can find more services in Japan. They have postal services and digital copy services too. Well, I do not know exactly about other services they may provide, I just explain what I have seen.

Since convenience stores are the place I usually visit, I could notice another thing when staffs hand me the bag filled with my purchased items. They usually roll the bag handle. So, the two handles of plastic bag are rolled together as one. I have no idea why they do this. It makes me carry this bag easier, I guess. However, this is similar to other stores when you buy a particular product. Staffs usually prepare a delicate, useful, and nice packaging even that product is a cheap or a very expensive product.

Japanese People

When I start talking about convenience stores, the picture of Japanese people come to my mind. I need to interact with the staffs every time I pay for items or ask for a cup of ice coffee latte. My satisfaction level always goes up when they provide a very good service to me even I do not understand. Yes, most of them do not speak English. It is normal when you say ‘I can’t understand Japanese’ but they still reply back in Japanese. However, I could translate the meaning from their smile, tone of voice, and eye contact. They have enthusiasm to provide service and make customers feel good as much as they can, so lovely.

They are so kind to other people. When you are in trouble, especially get lost, they will try their best to explain the direction. Well, they may not speak English but they will try to explain in Japanese and hand language with patience and courtesy. My friends are so afraid of this difficulty. Actually, they don’t need to worry about it because English may not be important than hand language. Yes, I rarely use my English skill in Japan!

Respect to other people is highly important in Japan, you can easily notice it in the train. Beside the priority seat, they are so quite. Sit in the priority seat or make loud noise are hardly seen because they really respect and don’t want to bother other people in the same train. So, you will see them walking with headphone and earphone all the time. Sometimes, it’s also hard to believe that it’s still possible to find the peaceful places among crowded trains or streets. You may feel strange first but you will finally get used to it.

Last but not least, I really enjoy the stay and people I met in the guesthouse. It’s the last 3 days in Osaka, where I decided to try the guesthouse with Japanese hostel style for the first time. It’s one of the best decisions I’ve ever made. Firstly, the accommodation is so comfy even it’s a shared bathroom, no TV in bedroom, and I need to prepare bed by myself. But, I feel like home because those are exactly the same thing as I have at home. Next thing is the nice people. Staffs and guests are so nice to me. We had a lot of conversation about the previous trips in Japan, what to see in Thailand, where should I go tomorrow, where to shop in Osaka, and so many topics that we could think of. Not only the warm and nice place with budget cost I get but I also have a lot of ideas, inspiration, and deep information by talking with other people from different countries around the world! Well, I only had a chance to speak with Japanese, Taiwanese, Malaysian, Korean, and Dutch which I learnt a lot from them.

There’re still many things to write about Japan. I hope that I could write more if I could stay a bit longer. But, I may need a year to understand and experience Japan cultures in the big picture. Well, the reason why I do it because I love it. I love the cultures and people there. It makes Japan outstanding and fascinating. And, there’re so many people who feel the same way as mine, I’m sure. I could say that it’s the place where I want to come back for more. Once or twice is never enough.

Solo Trip in Kansai

Have you ever done something crazy or something you don’t think you will do it?

You will be motivated to do it when you have strong feeling about a thing. This is my hypothesis. You want to challenge yourself more? Your life are so boring? You are so stressful about your work? You just broke up? Or, you have no idea? haha+ 😀

One night, I saw the air ticket promotion. I clicked on that ads unintentionally. And once I realised, the computer desktop was showing the itinerary of Bangkok to Osaka!!! 😛

Travel alone in Japan is not in my plan at all because I think it’s hard and lonely. Last time I went to Luang Prabang alone and it’s so lonely because there’s nothing much to do. The town was so small. I could explore the whole city in two days but I had 4 days. So, the loneliness was killing me. 😦 It’s bad, you know? Well, another reason is railway system difficulty. According to my experiences in other countries and also in Tokyo, I could say that Japan has one of the most difficult railway systems ever! Actually, Japan has all the railway connected throughout country but it’s too many! There are so many providers, types of train, types of seat, and method of booking. The price is quite expensive as well (especially shinkansen). Preparation about train and subway is extremely needed. If you go there without information, you would waste a lot of time and money. Perhaps one major station have more than 10 types of trains. So, you definitely need more time to find your train.

As the time came, I was a bit nervous. My mom called me and asked about this trip, ‘so, you really go there alone?’ haha+ I wanted to tell her that I didn’t believe that I decided to do this either! Well, my flight arrived nearly midnight but luckily I still caught the last train to Namba.

I stayed at First Cabin Midosuji-Namba. I tried this accommodation before at Haneda but I didn’t know that they were not all the same. I didn’t have a private shower room!!!!!!!!!!!! OMG It’s hard when we did things for the first time (take a shower with other women) but I finally made it. 😦

My first sunny morning in Osaka was a bit dizzy especially when I explored Umeda and Namba, major train/subway stations. It’s so confusing. I could say that I unnecessarily spent more time underground in these stations. However, my first visit was Floating Garden Observatory. It was so nice and beautiful. You could see Osaka in 360 degree view. Then, I visited Osaka Castle. It was so nice as well. Later that afternoon, I walked around Tennoji Zoo. I didn’t think that walking in the zoo could be more fun like this. There’s a lot of plants and animals in the zoo. That evening, I went to Tsutentaku Tower, near the zoo. I had a chance to see sunset in Osaka there. Then, I walked around Shinsekai shopping and eating street which was located around the Tower. I was back to Namba to find the famous Okonomiyaki restaurant, Mizuno, which I thought the taste was just okay.

Next day, I went to Sakuya Konohana Kan. It was a botanical garden in Tsurumi Ryokuchi park located outside city area. It was good to see older people walking around, taking a rest, and riding a bicycle there. I also saw very cute children walking around with their teachers. Moreover, there’s some plant shops in this park as well. When I got into the botanical garden area, there’s so many things to see and to take pictures. They separated types of plants/gardens into different sections and zones. For the tropical zone, I thought I was walking in my garden at home. Later, I was back to city and visit Shitenno Temple and Museum of Housing and Living. In the museum, they built the town back into Edo period. It’s like walking in Japanese movie.

That evening, I went to Tempozan Ferris Wheel near Osaka bay. I didn’t think that it was so freaking scary when cabin reached the top. It’s me alone in the cabin and all the sides were see-through. I could see Osaka bay with 360 degree view but my feeling was so terrible. In one moment, I couldn’t sit on the cabin but down on my knees because I wanted myself to get closer onto the floor as possible. I thought I had acrophobia. 😦 Once my feet were on the ground again, I walked around Osaka bay and went back to Namba to try the famous Takoyaki. That night I stayed at Ryokan. It’s a kind of Japanese accommodation as if you were in Japanese house. I really loved this place because I could wear Yukata, sip a hot green tea, prepare a bed by myself, and act like a Japanese for one day.

Next morning I hurry headed to Himeiji. I just planned about this place for a night because the rail pass that I bought would be worth my money If I traveled some places far away, not just Kobe, Kyoto, or Nara, as I first planned to go. I met a very nice auntie at tourist information who explained almost everything about traveling around Himeiji. That was a good one so I followed her suggestion. I took a bus to take ropeway to Mt. Shosha where Engyoji (Engyo temple) located. Actually, it was the scene of The Last Samurai movie as well. Once I saw the most beautiful temple inside Engyoji area, I was stunted for a moment. Imagine less people, gentle cool breeze, colourful maple leaves, clear blue sky, sunshine, pure nature, fresh air, and elegant buildings/decoration, I felt so calm.

After that, I went to the garden near Himeiji castle. The garden was so so so beautiful. It was so perfect to sip green tea while looking at this garden, waterfall, and fish. Next was my highlight, Himeiji castle. Even though I couldn’t get into the castle building due to the ongoing renovation, the white castle I saw was so perfect. It was so outstanding, elegant, peaceful, and beautiful. That night I stopped by at Kobe to try the famous KOBE BEEF. It was my first meal of the day (6pm). Also, the most expensive meal I ever had (¥4,659).

I was back to Osaka and stayed at a new place, Tenma Itoya guest house. It was a hostel in Japanese style where I needed to prepare a bed by myself. I really loved this place because staffs and guests were so nice and friendly. We had a lot of conversation and exchanged so many information and suggestion during my stay.

Kyoto was my next destination. I went to Fushimi Inari Shrine, Kiyomizu dera, and Kinkakuji in one day. Actually I planned to visit more but I couldn’t walk a bit further. My foot got so much pain. Many talking about Kyoto and they all loved it. Well, I didn’t. I loved the style of buildings and temples of this town but it would be better with less people. Once I met so many people in the same destination especially the tourist attractions, my feeling for them was gone. I didn’t expect to meet so many people like this either. I might spend less time there too. I should have a week to stay in Kyoto, so I could feel more and fall in love with this city more. Later that day, I went to Gion area which was the shopping street in Kyoto. So many people walked around wearing Kimono and Yukata. Crowded people didn’t bother me anymore because it should be, right? It should have more people in shopping street. Haha+ Now, I started to love this city even it’s too late. Well, next time I will go back again. 🙂 That night, I had a chance to try one of the most delicious cold udon in town, Hagakure. The owner was so kind, he explained how to eat and wanted me to take a picture of him.

Next day I planned to Kobe instead of Nara because it’s raining. There’s nothing much to see so I started my trip late. I walked around Kitano Ijinkan or foreign residence. Kobe had so many foreigners due to port trading with other countries in the past. Later that day, I visited Kobe Kajoen. It’s a place where you could find animals and beautiful plants, similar to zoo but far better. Actually, so many families loved to take their children to learn and to take a rest here. You could let children touch the animals and play with them. At the same time, you could admire the beauty of nature around you. I loved it here even the entrance fee was so expensive. I walked around the port of Kobe a bit and was back to Osaka to try the famous Ichiran ramen. I thought the taste was okay but not so good as the one I tried in Ramen Museum, Yokohama.

Last day in Osaka, I decided to be just a Japanese not a tourist. So, I left my Cannon at the room. Then, I did shopping for myself, had a cup of coffee, and walked around this town with no hurry. Once I realised that I got just a few hours left here, my feeling was unexplainable. I was glad to go back home but I would miss this city badly either. I missed the friendliness of the people I met, I missed the cultures and all the buildings I saw, and I would really miss the taste of fresh coffee in Family Mart I had every morning.

Bye bye Osaka, hope to see you again. 🙂